Manzara fotoğrafçısı Gianni Saccardo: ’doğayla temas bana yaşadığımı hissettiriyor’

Gianni Saccardo için manzara fotoğrafçılığı dünyayı belgelemenin ötesinde, tamamen canlı hissetmenin bir yolu. Bu röportajda İtalyan fotoğrafçı, açık havayla olan köklü bağını, yaratıcı sürecini ve Affinity’nin her karenin ardındaki duyguyu geliştirmesine nasıl yardımcı olduğunu anlatıyor.

Fotoğraf makinesini ilk ne zaman elinize aldınız ya da fotoğrafçılıkla ilgilenmeye başladınız?

Sanki dünmüş gibi hatırlıyorum. Babam bana büyük sorumluluk gerektiren bir görev verdiğinde dokuz yaşındaydım: Annemle onun fotoğrafını çekmek. O küçük metal kutuyu elimde tutmak, fotoğrafçılığa ve onun tüm sırlarına karşı bir tutkuyu ateşledi; bu tutku hiç sönmedi ve bugün hala capcanlı.

Sizi manzara fotoğrafçılığına çeken ne oldu?

Bunun bir insan olarak kim olduğumla çok ilgisi var. Açık havayı her zaman sevmişimdir: kayak yapmak, tırmanmak ve yüksekte yürümek. Doğayla temas, içimde yaşadığımı hissettiren ilkel ve derin bir şeyi uyandırıyor. Evde bile dört duvar arasına hapsolmak beni kapana kısılmış hissettiriyor, bu yüzden açık havayı deneyimlemek için bulduğum her fırsat kendimle yeniden bağlantı kurmak için bir şans.

Bana göre, doğada tek başına olma, güneşin döngüsüyle doğal olarak uyanmasını veya uykuya dalmasını izleme ve değişen ışığını yakalama hissiyle karşılaştırılabilecek hiçbir şey yoktur. Bundan sonraki adım basitti: gözümün zaten gördüğü şeyi bir fotoğraf makinesiyle yakalamak.

Fotoğraflarınızla ne anlatmaya çalışıyorsunuz ve bunu nasıl başarıyorsunuz?

Doğanın ihtişamını onurlandırmaya çalışıyorum. Gezegenimiz eşsiz güzellikte; çağlar, çalkantılar ve sürekli değişimle birlikte sonsuz bir büyüleyiciliğe sahip. Günlük hayatta kaybettiğimiz şey, benim için eşsiz olan bu güzelliğe karşı duyduğumuz huşu duygusu.

Fotoğraflarımla insanlara böylesi bir ihtişama tanıklık etmenin ne büyük bir ayrıcalık olduğunu hatırlatmak istiyorum. Bunun bir kısmı, başka türlü ifade edemeyeceğim duygu ve fikirleri ifade etmeme olanak tanıyan gizli veya az bilinen yerleri ve anları arayışımdan kaynaklanıyor. Bu deneyimler genellikle son derece kişisel, ancak başkalarını da etkileme güçleri de var.

Bir yeri ziyaret etmeden önce planlama yapmak için çok zaman harcıyor musunuz?

Evet, planlama işimin çok büyük bir parçası - buzdağının su altında kalan kısmı. "Doğru zamanda doğru yerde olmak" sloganına inanmıyorum. Kader diye bir şey olmadığından değil, ama benim için fotoğraf daha makineye girmeden önce zihnimde belli bir şekle sahip oluyor. Bunu gerçek kılan tüm unsurları bilinçli bir şekilde planlamak gerekir: hava durumu, ışık, günün saati, konum, bakış açısı, odak uzaklığı ve kamera kurulumu.

Haftalar boyunca bu planlama, diğer her şeyin arka planında neredeyse tatlı bir takıntı haline gelir. Bana kalsa, imkansızı bile planlamaya çalışırdım. Hayal ettiğim şeyin yakalayabileceğim görüntüyle eşleşmesi için buna ihtiyacım var. Yine de mekandayken, sizi şaşırtabilecek ve çoğu zaman ilhama dönüşebilecek beklenmedik durumlara uyum sağlamak önemli. Dedikleri gibi, beklenmedik şeyler her zaman köşeyi dönünce karşınıza çıkar!

Çekim yapmak için günün en sevdiğiniz saati nedir?

En sevdiğim an şüphesiz gün doğumu. Gün doğumu sadece ışığın en iyi olduğu zaman değil. Her şeyin uyanıştan bir adım uzakta hissedildiği o tek an. Bir konser başlamadan hemen önceki sessizlik gibi, harika bir şeyin başlamak üzere olduğunu anladığınız o kısacık saniye. O an benim için en değerli andır.

Rötuşlarınız için Affinity kullandığınızı duyduğumuza çok sevindik. Uygulamayı ilk nasıl keşfettiniz ve sizi etkileyen neydi?

Ben de grafik tasarım alanında çalışıyorum ve 2018 yılı civarında küçük bir çıkmaza girdiğimi hatırlıyorum. Bir kez daha, geleneksel peyzajın grafik standartları tarafından kapana kısılmış hissettim. Benim için aletlerim, ödün veremeyeceğim ve vermeyeceğim bir şeydir. Bana benim bir uzantım gibi yanıt verebilecek, hayal ettiğim sonuçları zahmetsizce elde etmeme yardımcı olacak bir yazılıma ihtiyacım vardı.

Affinity’yi çevrimiçi olarak keşfettim ve kullanmaya başladıktan sonra işimi yeniden keşfettim. Nihayet, gereksiz komplikasyonları veya geçici çözümleri önleyen sezgisel, basit ve kapsamlı bir yazılım. Ben doğrudan konuya girmeyi seven biriyim ve Affinity bunu mükemmel bir şekilde yansıtıyor. Tam istediğim gibi.

Resimleriniz üzerinde ne tür düzenlemeler yapıyorsunuz? Nihai sonuç ile amacınız nedir?

Esas olarak kontrastlar ve renkler üzerinde çalışıyorum; tek amacım, fotoğraf makinemin teknik sınırlamalarını düzeltmek. Amacım her zaman görüntüyü mümkün olduğunca doğal tutmak ve her şeyden önce sadece objektifin yakaladıklarına değil, gözümün gördüklerine sadık kalmak. Benim için doğallık ve özgünlük bir fotoğraftaki her şeydir. Düzenleme, genel sonucu değiştirmeden kusurları düzelten görünmez bir el gibi hissettirmelidir.

Son birkaç yılda bir fotoğrafçı olarak nasıl gelişim gösterdiğinizi düşünüyorsunuz?

Benim için fotoğrafçılık, asla tam olarak varamayacağınız, ancak her zaman büyümeye devam edebileceğiniz bir yolculuk. Kesin olarak söyleyebileceğim şey, özellikle de görüşümü aslına sadık kalarak yeniden üretecek lensleri seçerken, ekipmanım hakkında daha derin bir farkındalık geliştirmenin daha iyi seçimler yapmama yardımcı olduğu ve aynı zamanda bir zamanlar gözden kaçırdığım ayrıntılara karşı gözümü açık tuttuğum. Bu büyüme deneyimle birlikte gelir, ancak dediğim gibi, bu bir varış noktası değil, sadece yolculuktaki bir başka adımdır.

Favori bir fotoğrafınız var mı ve varsa, arkasındaki hikayeyi paylaşabilir misiniz?

Evet, var. Ve hikaye oldukça komik, çünkü fotoğrafı ben çekmedim bile! Toskana’da bir aile tatili sırasında, o sırada sekiz aylık olan küçük çocuğumuzla ilk seyahatimizdi. Planımız erken kalkıp şafak vakti Podere Belvedere’ye gitmek ve Val d’Orcia’yı ziyaret eden herkes için klasik olarak kabul edilen bu kareyi yakalamaktı. Her bebek sahibinin bildiği gibi, uyumak bir lükstür, bu yüzden hepimiz zaten çok erken uyandığımız için birlikte gitmeye karar verdik.

Doğal olarak, puslu ve çarpıcı gün doğumu birçok fotoğrafçıyı cezbetmişti, hepsi o kadar iyi donanımlıydı ki kendi ekipmanım neredeyse oyuncak gibi görünüyordu. Ateş etmeye hazır bir idam mangası gibi görünüyordu. Sıradaki son yeri kapmayı başardık ve neredeyse anında fotoğrafımı çektim. "Tamam, bitti," dedim aileme, bu kadar çabuk bitirdiğime inanamayan diğer fotoğrafçıları şaşırtarak.

Toparlanırken aniden fotoğraf makinemin tekrar çalıştığını duydum; küçük kızım deklanşöre basmıştı. Ve komik olan şu ki, onun fotoğrafı benimkinden çok daha iyi çıktı. Acemi şansı, demeyi severim. Ya da belki bu yeni nesiller inanılmaz yeteneklere sahiptir! İşte çektiği fotoğraf:

Listenizde sırada hangi yerler var ve hayallerinizde bir gün çekim yapmak istediğiniz bir yer var mı?

Yakın gelecekte Ligurya’yı gezmeyi ve Mont Blanc’a dönmeyi planlıyorum - özellikle sevdiğim bir yer ve bana şimdiden birden fazla harika fotoğraf verdi. Dünyanın nadir güzellikte nefes kesici manzaralar sunan bir bölgesinde yaşadığım için şanslıyım.

Elbette pek çok hayalim var ve bunların çoğu kişisel haritamda birer iğne olarak işaretlenmiş durumda. Ama benim hayalimdeki nihai yer Bolivya’daki olağanüstü Salar de Uyuni. Hayatım boyunca en az bir kez görmeyi çok istediğim ve fotoğraf makinesi olmadan ziyaret edemeyeceğim büyülü bir yer.

Son olarak, manzara fotoğrafçılığını geliştirmek isteyen acemilere ne tavsiye edersiniz?

Tutarlı olun. Her başarısızlık, hedefinize doğru atılmış bir adımdır. Kulağa çok açık gelebilir, ancak pratik yapmak gerçekten mükemmelleştirir. Hayatta olduğu gibi fotoğrafçılıkta da hatalarımıza objektif bir şekilde bakmadan büyümek ve gelişmek mümkün değildir.

Bu heyecan verici yolculukta öğrenmeyi asla bırakmazsınız, bu nedenle manzara fotoğrafçılığına yeni başlayan herkese, hava durumu, kompozisyon, çekim teknikleri, işlem sonrası ve daha fazlası gibi, yardımcı olabilecek her konuda sabırla ve ısrarla bilgi edinmelerini öneririm. Golfçü Jerry Barber’ın bir keresinde dediği gibi: "Ne kadar çok çalışırsam, o kadar şanslı olurum."

Gianni’nin nefes kesici manzara fotoğraflarından daha fazlasını Instagram’da keşfedin.